Dadaiści zrywali z tradycją, a fowiści stawiali na kolory oderwane od rzeczywistości.
Głównymi hasłami dadaizmu były zerwanie z wszelką tradycją i dowolność wyrazu. W estetyzmie twórcy czerpali z inspiracji japońską sztuką, fowiści natomiast tworzyli obrazy kolorystycznie oderwane od realiów.
Termin „modernizm” pochodzi od Jorisa-Karla Huysmana, który użył go po raz pierwszy w 1883 roku. Nowe techniki malowania związane były z wiarą w mocne związki kultury i techniki, z ideą postępu.
W klasycyzmie nawiązywano do grecko-rzymskich wzorów antycznych, a w iluzjonizmie do najwierniejszego oddania złudzenia rzeczywistości. Dla futurystów natomiast źródłem inspiracji sztuki była nowoczesna cywilizacja początku XX wieku.
Impresjonizm dążył do oddania zmysłowych, ulotnych momentów. Nazwa tego kierunku pochodzi od tytułu obrazu Claude’a Moneta „Impresja, wschód słońca”. Oprócz Moneta znanym impresjonistą był Camille Pissarro, a z polskich artystów Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński.